Er woedt al lang een principiële discussie tussen verschillende adviseurs: mag je zowel het advies en de “implementatie” leveren. Er is een stroming die vindt dat je advies onafhankelijk moet zijn van de implementatie. Volgens deze stroming moet de adviseur het beste advies geven en zich niet laten beïnvloeden door de onzekerheden of problemen bij de implementatie. Men name strategie-adviseurs hangen deze visie aan.
Daar tegenover staan de adviseurs die vinden dat je bereidt moet zijn je eigen advies te implementeren. Als je dat niet wilt is het advies niets waard, want pas bij implementatie blijkt de waarde van het advies. Met name de management-adviesbureaus hangen deze visie aan.
Ik heb wel sympathie voor beide standpunten maar ben minder extreem. De parabel van het konijn en de wijze geeft mijn overwegingen treffend weer.
In essentie geef ik alleen een advies als ik een idee heb hoe je het zou kunnen implementeren. En dat hoef ik niet zelf te doen, er zijn zaken die anderen beter kunnen. Als ik niet weet hoe een advies handen en voeten moet krijgen noem ik het een “oplossingsrichting”.
